Kirola

Kaixo, hementxe naukazue, bizkarreko minarekin. Gaur kirolez beteriko eguna izan da. Goizean, txikiekin saskibaloiko partiduak izan ditut. (Bi partiduak irabazi ditut, jeje) Arratsaldean berriz, atlestimo eskolarreko jardunaldi bat genuen eta organizazioan sartuta nagoenez, ba bertan nintzen. Pike bat nuen Iñigo Bravorekin (organizazioko beste bat) eta salto de alturan izan gea lehenik. 1,70 metro saltatu ondoren eta berak 5 zentimetro gutxiago egin ondoren, luzerako saltoan ere izan gara. Bertan bigarren saltoa egin eta gero besoak altxa ditut garaipenaren ikur moduan eta orduan...KRAK!

Bizkarrian tiroi bat eman dit edo zerbait. Ta ordundik orain arte nabil molestia askorekin bizkarrean. Gainera orain afaria det organizazioarekin. Afaria eta etxea seituan!

Askoek jakingo dezute lengo 2005ean futbolen ari nintzela ukalondoko hiru hezurrak hautsi nituela. Besoa etzait zuzen jartzen eta holaxe geratuko omen da bizitza guztirako.

Ta nik esaten det: kirola sanua al da?? Sanona izango da kirola itia inorekin konpetitu gabe. Ze konpetitzen denean agian gehiegi esforzatzen gara eta olako gauzak gertatzen dira. Nik uste alere beti jarraituko detela "konpetitzen", maila bajuan baldin bada ere: día del deporte, uniko kirolak ta gauza gutxi gehio. Batzuen pertsonalitatean sartuta dao kirola egin behar degula eta norbaiten aurka izan behar duela. Bestela bere xarma galduko luke, ez? Bai, bai, Jeje.

Beno, ba oixe. Gaur histori gutxi. Ya banijua afarira. Ea bizkarrak mirari moduan obetzen duen eta honela farra txikiren bat izaten deten...Ez det uste, seitun naiz berriro etxian.

Norbait baldin badago hau irakurtzen, milesker.

Ondosegi