Eso a mi me da igual, por que yo, creo q al igual q muchos de los que le apoyamos, al igual que el anuncio de Keler, lo que importa no son los resultados, son los sentimientos, el año del subcampeonato todos éramos de la real, ahora 4 años después, si hablas bien de la real, te miran raro.
Hace dos días leí en una revista, una articulo bastante grande, discriminando a todos los jugadores de la real, echando burradas, y eso que era una revista de Donosti. Con este e-mail lo que quiero transmitir es simplemente, que sigamos estando orgullosos de nuestro equipo, que es la REAL SOCIEDAD, uno de los mejores equipos de España.
Yo lo quiero tal y como es, a pesar de que un día pierda o porque el siguiente se arruine. Cuando yo era pequeño, mi padre me hizo un regalo, un regalo que nunca olvidare, ese regalo fue hacerme socio de la real, desde entonces fue tan grande el amor que sentí hace nuestro equipo que decidí no rendirme nunca, como si pierde o gana. Para ello, seguiré animándole como el primer día, porque la real no es algo que pueda olvidar de un día para el otro, es algo que estará en mi corazón para el resto de mis días.
Os pondré aquí, uno de los anuncios que más me ha gustado de todas las que he visto.
Oaingon enaiz ni izan, nere anaia Xabi baizik. Ze arrazoi dun...
Galdera bat:
ResponderEliminarBenetan merezi al du horrenbeste kezkatzeak?
Ez dira zure lagunak, ez da zure familia, zure bizitan osoan gutxi pintatzen dute.
Jende askori gertatzen zaio. Batzuk futbolakin, besteak politikarekin, arraro batzuk informatikarekin, arkitektura, armiarmak... Internet horrelako mezuz beteta dago.
Baina, berriro ere, merezi al du norbaiten humorea hainbeste aldatzea gauza hauekin?
Historia ekonomikoa eman genuenean, Jose Luis Sanzek esandakoa gogoratzen det orain:
Europan jendeak Jainkoa ahaztu (hil) du, eta beste ordezkorik aurkitu ez duenez, egunereko gauzak erlijio bezala tratatzen ditu. Batzuk politika, besteak hobbiak, etab.
Ez naiz erlijioaren alde jartzen ari (eskerrak), baina gauza bakoitza bere lekuan. Afizioak afizio bezala tratatu behar dira. Eta normaltasun horren barruan inplikatzea normala iruditzen zait, ez gera pertsona grisak.
Esan nahi dedana: inplikazio horrek pertsona murrizten baldin badu, ez da ona. Alderatziz egiten badu, ez da inplikazio nahikoa :D
TxemaFinwë, kolokatuta eta pentsakor.
Augurium
cuánta razón tienes "txemafinwë".
ResponderEliminarmuxu!