lunes, 31 de diciembre de 2007

Harri - Orri - A!

Interneten Stumble (beste egunen baten azalduko det) botoiari emanez iruditxo kurioso bat agertu zait. Nei gustatu zait. Ea zuei:



Ondosegi ta ondo bukatu urtea!!

viernes, 28 de diciembre de 2007

I don't worry cause...

Iepa:
Hementxe usteizuet bideo bat Alicia Keys-en "No one" kantarekin. Bi parte gustatze zaizkit bateze
1--> I don't worry cause EVERYTHING'S GONNA BE ALL RIGHT <-- Positibotasunaz hartu ber dia gauzak
2--> Bukaera aldea agertzen da bea pinao batekin Nueva York-eko kale erdin jende piluakin <-- Está guay! Jeje (Bigarren hau ikusteko ezta bideo hontan agertzen, baizik eta hemen klik egiten, ez dit utzi onea ekartzen; aix!)

miércoles, 26 de diciembre de 2007

ESME

Iepa:

Oaingoan inbento berri bat. Picasa programakin hauxe itia omen dao ta olaxe, argazkitxo batzuk gehio. Oaingon ESMEri zuzendua. Gutxitan jartzen det zerbait ESMEri buruz ta kentzen dizkiten ordu guztikin zerbait merezi zun.



Ondosegi!!

sábado, 22 de diciembre de 2007

Kantera

Iepa:

Gaur errealak partidua du ta ikustea jun ezingo deten arren, anaia Imanol dijua. Azkenaldin asko hitz egiten da kantera gehio edo kantera gutxio. Eztakit zein izango dan formula baina bakit gipuzkun kantera badaola.

Dao mutil bat behin errealan kanteran zeona ta oain primeran daona. Hortxe dezute bideoa, nei emozionatu iten dit:



Aupa Erreala!!

lunes, 17 de diciembre de 2007

esme AVENTURAS

Kaixooo:

Ostiral ta larunbat hontan Bilbon izan gara ESMEtik junda urtero egiten den ESME Aventuras. Lehenengo enpresa bat bisitatu genuen, Fundiciones GARBI. Nahiko interesantea izan zen, enpresa ezberdinak ikustea, jakiteko kanpoko mundua nola dabilen.

Ondoren Bilbora joan ginen, auzorik "txungo"enean sartu ziguten hotela. Taxiak eta Telepizza ez dira bertan sartzen gabetan, esan ziguten bakarrik ez joateko egunez eta gabez ezta ibili. Beraz gau osoan farra aseguratuko zigun zerbaiten bila izan ginen eta FEVER diskotekara joan ginen. Bertan festa omen zegoen, medizinarena edo eta sarrerak lortu behar... Ba jendearekin prezioa negoziatzen reventan 16 sarrera lortu ahal izateko. Lortu genituen eta ale, barrura.

Oso ondo pasa genuen eta pena bat da hurrengo urtean ez garela berriro bertan izango.

Hementxe usten dizuet enpresaren bisitako bi argazki:


jueves, 13 de diciembre de 2007

martes, 11 de diciembre de 2007

One Woman Band

Iepa:

Ikusgarria jaun andreok!! Ikusi ze iten dun neska honek:



Zoramena armailetan Juanan!!!

Ondosegi!!

viernes, 7 de diciembre de 2007

Portatila bueltan...

Kaixoo:
Azkenen jaso nun portatila bueltan, astearten eman zin berriro Emilianok. Asike aktualizatzen jun berko naiz, ezta?

Beno, oaingon ekartzen dizuetena link bat da. Hemen eskubita piskat beraka juten bazeate leku baten jartzen du: "Link interesgarriak". Hortxe dao bat izena duna: "Notizik". Hortxe klik eginda juten zeazte web orri batera non nik jartzen ditudan notizi batzuk. Batzuk bitxiak, besteak garrantzitsuak... Nik notizik interneten begiratzen ditut eta atentzioa deitzen diatenei "compartir" ematen diet eta automatikoki web orri batera juten dia. Google-en zerbitzuetako bat da, bat gehiago.

Sin más, agian etzaizue oso interesgarria irudituko baina agian bai.

Beno, argazki bat usten dizuet baita, ok?

Ondosegi!!

jueves, 29 de noviembre de 2007

Nere portatilaaa!!!

Iepa:

Azkenaldin gutxi izan naiz hemendik, enitun ezta komentariok ikusita. Ta zein da arrazoia? galdetuko zeate

Ba esango dizuet: bizarra asko, piskat(¿?) potolito dao eta errex kabreatzen da! Bai jaunandreok, baloia barruan bazen gol!, argi dago: olentzerok, alias emiliano frailek, du nere portatila. Astearten raptatu zin ta esan zin si eso "igual" ostiralen inda eongo zala.

Me da a mí pare bat aste izango naizela portatil gabe... ta klaro horrek erreperkusio zuzenak ditu nere blogean... tamalgarria benetan.

Beno ba oixe, ez berotu asko 2.000. bisitara iristeko, ea post interesanten bat jartzeten...

Oaingoz argazki gutxi, denak portatilean nituen.

Ale, ondosegi!!!!

domingo, 25 de noviembre de 2007

Argazkiak, bisitak eta ERREALA!!

Kaixo gaztek!!

Zemuz asteburua? Hemen neri ya bukatzen ai zait, igande gaba. 3 gauzei buruz hitz egingo dizuet oraingoan, argazkiak, bisitak eta erreala noski!!

Lehenik eta behin, gauzak alderantziz iteagatik, errealai buruz. Anoetan izan naiz ta azkene bai: IRABAZI IN DEGU!! Gainea malagan aurka, mailako bigarrenak!! Asko sufritu degu, beti bezela baina bukaeran behingoz ez hainbeste: 10en aurka eta 2-0 irabazten...

Beno, bigarrenik bisitak: dagoeneko 1800 bisita baino gehiago!! 1000ra iritsi ginenetik erritmo oso handian ari zarete bloga bisitatzen: eguneko 21 pertsona bataz beste. Beraz, berriro ere eskerrak eman nahi dizkizuet!! laister bi mila!! oaingon ea berriro anek edo nork lortzen dun zenbakia.

Ta azkenik argazkiak!! Argazkiak nahi omen dituzue. Beno, lehenik eta behin esan beharra dago, hementxe bertan eskubin piskat behera junda nere album batzuei estekak (link) dituzuela. Hortxe argazki mordoa ta bigarrenik, ba noski argazki bat jarri berko da!!



Ondosegi!!

martes, 20 de noviembre de 2007

Lau anai-arrebak

Iepa:

Azkenen lortu det denboa luzen jarri nahi izan deten argazkia. Hortxea gea, anaiak, arreba ta ni, nere aita ta aman zilarrezko uztaietan.



Ba oixe, erakutsi nahi nun.

Ondosegi!!

viernes, 16 de noviembre de 2007

Crayons

Ei, que guapoo!!!



Nik antzeko zerbait izan nun baina etzan berdina. Zan tipo bat trineo baten beti erortzen ai zana ta pista marraztu ber zen. jeje

Beno, disfrutatu ta asteburu ona pasa!!

lunes, 12 de noviembre de 2007

Usa protector solar

Iepa:

Lengon WiKiNNoVaNDiS-en nenbilen eta bideo hau ikusi nun. Miwik jarri zun bertan. Piskat luzea da baina gauza asko aipatu eta laburtzen ditu.



Ondopasa ta animo aste onekin!!

Markel

sábado, 10 de noviembre de 2007

Voy a venderlo todo!

¡Impactos! Tecnicas japonesas de motivación. Jajajaja

Askok ezagutzen dezute, baina beste askok ez.



Ale, ondosegi!!

(Blog honetako 50. sarrera edo post da hau)

martes, 6 de noviembre de 2007

Once upon a time, there was a child...

A riesgo de parecer muy friki... lo pongo.


Fuente: www.youtube.com (pero lo encontré en el perfil del wikinnovandis de txema)

miércoles, 31 de octubre de 2007

Cosa de aniversarios

Iepa:

Azkenaldin urteurrenak gertatzen ai dia. Behintzat nere inguruan. Iganden nere gurasoen zilarrezko uztaiak ospatu genitun dakizuen bezela. Uztaiak berez asteartean izan ziren, baina bueno; ospatzeko hoberena beti igandean. Oraintxe bertan New York-en daude "Sagarra handia" bisitatzen... (la buena vida... estos no vuelven). Eta beste aldetik gaur goizean konturatu naiz dagoeneko bi urte pasatxoak ditudala besoa hautsita. Hain justu larunbatean betetzen zituen bi urte. Bestentzako sin más izango da baina netzako nahiko egun garrantzitsua da ta gustatze zait olakotaz oroitzea. Horrek gogorarazten dit nola ateratzen nintzen aurrera operatu zidatenean eta batez ere esan zidatenean ezingo nuela besoa berriro ere guztiz zuzen jarri; rehabilitazioan pasatako 8 hilabeteak egunero joaten, bertan ezagututako jendea eta beste gauza asko, beste batzuk besteak baino garrantzitsuagoak.

Beraz, olaxe jarraitzen du bizitzak: urteak ospatzen ditugu eta gauza batzuengatik alaitzen eta pozten gara; txarrengatik ere.

Ondosegi ta disfrutau asteburu luze hau!!

Markel

PD: milesker besoa haustean apoyatu eta lagundu zenidaten guztioi.

domingo, 28 de octubre de 2007

¿DONDE ESTAN ESOS SENTIMIENTOS?

Puede que ya no le queden amigos, ni si existe el amor, ni si existe alguien que le siga cuando falla, puede ser que vaya mal, podrían mejorar, vamos 4 años sufriendo, y puede ser que alguno más, pero y que?


Eso a mi me da igual, por que yo, creo q al igual q muchos de los que le apoyamos, al igual que el anuncio de Keler, lo que importa no son los resultados, son los sentimientos, el año del subcampeonato todos éramos de la real, ahora 4 años después, si hablas bien de la real, te miran raro.


Hace dos días leí en una revista, una articulo bastante grande, discriminando a todos los jugadores de la real, echando burradas, y eso que era una revista de Donosti. Con este e-mail lo que quiero transmitir es simplemente, que sigamos estando orgullosos de nuestro equipo, que es la REAL SOCIEDAD, uno de los mejores equipos de España.


Yo lo quiero tal y como es, a pesar de que un día pierda o porque el siguiente se arruine. Cuando yo era pequeño, mi padre me hizo un regalo, un regalo que nunca olvidare, ese regalo fue hacerme socio de la real, desde entonces fue tan grande el amor que sentí hace nuestro equipo que decidí no rendirme nunca, como si pierde o gana. Para ello, seguiré animándole como el primer día, porque la real no es algo que pueda olvidar de un día para el otro, es algo que estará en mi corazón para el resto de mis días.

Os pondré aquí, uno de los anuncios que más me ha gustado de todas las que he visto.




Oaingon enaiz ni izan, nere anaia Xabi baizik. Ze arrazoi dun...

sábado, 27 de octubre de 2007

Fondo de Escritorio

Iepa:

Zemuz denak? Beno, azkenengno post-an exitua ikusi ondoren zaila izango da berdintzea baina saiatuko naiz.

Hementxe dezute gaur jarri berria deten escritorioko fondoa:

Pertsona batzuek irudi ori messengerrean jarrita dute ta gaur ikusi detenen pentsatu det jartzia. Nei bastante gustatze zait ze aparte de la ternura que demuestra, koloreen konbinazioa oso ona iruitze zait, nola konbinatu dun ta oi.

Bueno, ba gauza gutxi kontatzeko, gaur goizen "Ricci Jaunaren teknologi jauregian" izan naiz lanen ta baita kutxan ESMEko asunto batzungatik: autorizatuk jarri gea kontun. Gaur atsalden donostia berriro, lehenik eta behin telefonikara telefonua ta internet jartzeko esmen ta bigarrenik txaketan bat erostea nere gurasoen biharko ospakizuneako. Astearten 25 urte ezkonduta beteko dituzte eta ba biar ospatzen degu. Jarrikoet biharko argazkin bat laister.

Beno, ba gauza gutxi gehio. Oso ondo pasa asteburun ta disfrutau geatzen zaizuen denbora.

domingo, 21 de octubre de 2007

966

Iepa:

Zemuz? Asteburu bat gehio...kirol asko ta etxen iteko baita asko. Formula 1 ikuste ai naizen bitarten idazten ai naiz hau. Uste det iteko asko ditutela klaseako, baina bueno. Geo jarriko naiz ya danakin, a tope!

Atzo kuadrila eguna izan zan Zarautzen. Egia esan, nik ikusi nuna behintzat, gauza haundia etzan izan. Gaben behintzat, Kaotikon kontzertuaz aparte, enun nik jende gehiegi ikusi (nere anaiak baietz esan dit). Bueno, ba argazki bat atea nahi nun atzo hemen jartzeko... baina argazki kamara etxen! Aix, fallo...

Asike ordun beste gai bat da gaurko post-ai titulua ematen diona: blog hontako bisita kopurua. Kontatzaile bat jarri nun oain dala pare bat hilabete, eta ordundik kontatzen du zenbat bisita izaten dian. Beno, ba dagoeneko 966 dijoa. Hau da, laister MILA BISITA!!! Joe, dexente e! Nei ilusio zerbait ite dit. Gainea azkenaldin egunian 20 edo sartzen omen dia asike ya ti-ta baten mila...

Beno ba oixe, milesker sartzen zeaten guztioi, bateze komentariok jartzen dituzuonoi eta ea nork dun milagarren bisita (behe-behean agertzen da).

Ondosegi!!

martes, 16 de octubre de 2007

Entrebista

Iepe:

Zer moduz gea? Ni etxen, piskat aspertuta. Berez denbora aprobetxatzen saiatu berko nuke, financieroko 5. kapitulua irakurtzen edo beste zerbaitian... baina gogo gutxi (betiko antzera).

Bueno, ta aste hontan zer degu? Ba BCG, McKinsey, P&G, Innovandis... entrebistak, aurkezpen korporatiboak, kurrikuluma gora, kurrikuluma behera, ingelesez, erderaz, selekzio prozesuak, aurkezpen edo interes kartak.... puffffffffffff. Nazka nazka inda naukate ya. Hainbeste histori praktika batzuk lortzeko. Ea innovandisen hartzen dien ta oiek praktikak aseguratzen dizkien ze... Bestetan nik uste piskat zaila izango detela; bateze, baten aurkezteko denboa ya pasa zaitelako, bestian test-ian dentistan izango naizelako ta hirugarrenguan espediente akademikua ondo begiratzen dutelako. Alere, zerbait iten saiatuko naiz, aber si cuela.

Ba olaxe, unibertsitateko egun gogor hauek pasa ostean, ea lasaitasuna etortzen dan hurrengo asten edo.

Ondosegi!!

Markel

PD: zein izan zan "zuk ze momentu aukeratuko zenuke?" komentarioa idatzi zuna???? moskakin geatu naiz.

domingo, 14 de octubre de 2007

Soria 07

Iepe:

Atzo Sorian izan ginen. Izugarrizko anbientia izan zan baina nola ez ba, Markel partidua ikustea dijua...ba galtzia tokatze zan. Oaingon deskuenton galdu genun. Alere egunian zehar oso gustoa izan ginen, nik nere anaia arrastrau nun nerekin ta beak egunian zehar esatezun oso oso ondo ai zala pasatzen. Poz pozik zebilen...jeje. Hantxe izan ginen repertorio osua kantatzen, jendia animatzen...

Ta olaxe, argazki batzuk atea nitun ta jarri ditut nere albumean. Geo gaben donostitik izan nintzen piska bat. Leta, Serrano ta Laurakin ze kuadrilako beste 3 etorri zian baina banatu in ginen...

Bueno, ta oixe. Sorian izanda hau aktualizatu nahi nun ta olaxe in det.

Ondosegi!!

PD: STL-Bilintx oso ondo, e!

miércoles, 10 de octubre de 2007

Ta bizitzak aurrea jarraitzen du...

Iepa,

Zemuz gabiltza? Bizitzak aurrea jarraitze du ezta? Denona bezela... nahiko genuke bai momentu konkretun baten geatzia... aix, ze gogorra dan bizitza! Ezin deu beti guk nahi deguna in, baina behintzat geure buruan jabe geala esatia dakau; limite batzun barrun, baina guk erabakitzen degu.

Bueno, atea zaizkit or esaldi filosofiko batzuk zentzuik eztuena beraien arten ta benga. Ez ditut aldatuko, burura etorri zaiten lehenengua idazten jarri naiz ta oixek jarri ditut. (Lector piensa: este márkel está muy mal de la cabeza...) Ba sin más, jeje.

Oaintxe izan naiz kurrikulum berri bat iten, lengo urtekua galdu in det ta beste bat itea. Baina luzeegia atea zait: bi orrialde. Oaintxe hasi naiz baita "carta de interes" horrekin. Ea iNNoVaNDis-en hartzen diguen...

Bueno, ba oixe. Ez det ezer ez kontau baina behintzat hau zertxobait aktualizatu det. Olako momentu batek in zin blog hau sortaraztia.

Bueno, afaltzea nijua. Ondosegi ta "izan huntsa". jajaja

Markel

jueves, 4 de octubre de 2007

Lagunak - Amigos



Aupa kaixo!

Naiaran fotologetik pasa naiz ta lagunei buruz testu bat ikusi diot. Nahiko polita da asike jarri ingoizuet nik baita, ok?

Ale, ondosegi!

-
Si tienes un amigo, has merecido un don divino.


La amistad leal, sincera, desinteresada, es la verdadera comunión de las almas. Es más fuerte que el amor, porque éste suele ser celoso, egoísta y vulnerable. La verdadera amistad perdura y se fortalece a través del tiempo y la distancia.

No se necesita ver frecuentemente al amigo para que la amistad perdure, basta saber que éste responderá cuando sea necesario, con un acto de afecto, de comprensión y aun de sacrificio.

La amistad no se conquista, no se impone; se cultiva como una flor; se abona con pequeños detalles de cortesía, de ternura y de lealtad; se riega con las aguas vivas de desinterés y de cariño silencioso. No importan las distancias, los niveles sociales, los años o las culturas. La amistad lo borra todo.

El recuerdo del amigo lejano, del amigo de la niñez o el de la juventud, produce la íntima alegría de haberlos conocido. Nuestra vida se enriqueció con su contacto por breve que haya sido.

La felicidad del amigo nos da felicidad. Sus penas se vuelven nuestras porque hay un maravilloso lazo invisible que une a los amigos. La amistad es bella sobre toda ponderación.

Para el que tiene un amigo, no existe la soledad.
-


Bueno hementxe usteizuet baita Amaral-en kanta bat: "Son mis amigos" deiturikoa. Hasieran Amaral ez zitzaiten batere gustatzen baina denborakin, kanta onak atea ditu ta zertxobait gustatzen zait, ondoren datorrena, dexente.


martes, 2 de octubre de 2007

CUBAAAAAAA

Bueno, bueno, bueno!

Ya kubatik bueltan! Zertxobait tardatu det hau aktualizatzen baina ya azkenen egin det. Eskubian dezuten link-ean argazki batzuk ikus ditzazkezue.

Egia esan, hainbeste dao kontatzeko eztakidala nondik hasi. Anekdota asko izan dira, serranok kutxillok onena dudik gabe, ze parrak!!

Beno, nekin izan zeaztenok badakizue nola jun den dena eta besteoi pertsonalki kontatuko dizuet kontatu berreko guztik. Oaingoz, argazkitxo bat usten dizuet.

Ondosegi!!

martes, 11 de septiembre de 2007

Puede ser

Iepa:

Hementxe nere lagun naiarak kanta bat gogorarazi dit, dexente gustatze zaiten kanta bat. Hementxe usteizuet bideoa. Sentitzet ikusi ezin dezuenontzat. Seuru hortik ordenadoren edo nunbaite izango dezutela.

Puede ser - El canto del Loco & Amaia Montero




"Que toda tu risa le gane el pulso al dolor"

KUBA gure zain daoooo!!!!!!

PD: Euskal Jaiak oso oso ondooo!!!!!!!

jueves, 6 de septiembre de 2007

LAST FM

Aupaaa:

Oain ya estrategiako azterketa amaituta, denboa libre geio detela... ba web orrialde berri bat aurkitu edo esan die existitzen dala: www.lastfm.es igual zutako batzuk ya ezagutuko zenuten. Emateunez or jartzen dezu artista bat edo musika talde bat eta segitun hasten zea entzuten bere musika eta artista eta talde antzekoen musika. Oaingoz enaiz asko ibili, baina emateu ondo dijuala. Ze nola mota bateko musika jartzen dun, zuk nahi dezuna ain zuzen. Ta ezta preokupatu ber kanta bukatzian beste bat jartziataz ez ezerre, bea bakarrik dijua: irrati bat bezela... jeje

Bueno, ba ondo segi ta ondo ondo prestatu KUBAko bidaia, e!!!

KUBARA GUAAAAAZZZZ!!!!!!


Markel

sábado, 1 de septiembre de 2007

Albisteak

Kaixoo!!

Egun hauetan ikasten ai naizela ta, denbora gutxi geatzen da bloga aktualizatzeko. Baina oain larunbat gaba dala ba zerbait jarriko dizuet. Albiste batzuei buruz hitz egingo dizuet.

Lehenik eta behin, astean zehar irakurritako bat: azkenengo aldiz erreala bigarren mailan izan zenean (igo zen urtean), lehenengo partiduan 0-5 galdu zuen Sporting-en aurka. Prentsak esan zuen errealak oso oso gaizki jokatu zuela. Baina suertez, nola bukatu zun denboraldia? Lehen mailan. Beraz lengon 0-2 galtzeagatik... ezta ezer ez gertatzen, ezta? Jaja.

Bigarrenik Marandonan bestetako bat: Argentinako poliziak "busca y capturan" du "Jainko" argentinarra. Dirudienez istripu batetik ihes egiteagatik. Konturatuko zan Diego, etzala telebistan asko ateatzen ta pentsauko zun: "Voy a liarla, luego un par de dias en el calabozo y en cuanto los pinches me suelten, volveré a la TV para contar mi historia, che"

Hurrengua, oaintxe irakurri deten bat: Liverpoolek 6-0 irabazi du Premier Ligan baina netzako deigarriena da Xabi Alonsok egindako bi golak. F. Torresek ere sartu omen ditu bi, baina bueno. Notizia, gure Xabi. Ea denboraldi txar bat izaten dun Liverpoolen eta bueltan etortzen dan merke-merke... (iluso...).

Deivid Vogan, Deivid Vaugn, Deivid Von edo Bon edo Fon. Zeinek jakingo ote du nola dan, oain emateunez David (Deivid) Von da. Eta "V" jartzen det, erderaz ta euskeraz ezberdintasunik eon ez arren, beste hizkuntzetan V eta B ezberdin ahoskatzen baitira. V, F eta Bren arteko zerbait da. Hortxe billatu.

Eta azkenik, Marcan jartzen duen bezala: "sin juego y con fortuna" irabazi du Errealak. 4 penalti edo jango zitun gure Pino Zamoranok (Oriolek Aranburu lesionatu zunian, arbitro onek esan zion jaikitzeko, etzala ezer ez). Bazirudien faborea itzuli nahi zigula. Eskerrak behingoz errealak aguantatzen jakin dun, oain geatze zaiona da jakitia futbolea jolasten. Partidu hasieran ikusi dia toke batzuk que ni el Barça, baina geo la klasika kagada del central tipiko de la Real:

Victor Lopez: Riesgo es tuya, e!
Riesgo: Victor es tuya, e!
VL: me cago en la PIIIIIIIIIIIIII
Riesgo se echar de cabeza y despeja in extremis.

Bueno, behintzat irabazi degu eta 3 puntuak etxera ekarri ditugu. Ea polin aurka euskal jaitan ze gertatze dan.


Ondosegi ta animo azterketak dituzuneontzat
(Netzako estrategia con Asun)

jueves, 23 de agosto de 2007

Bat, bi, hiru, lau, bost, sei, zazpi! REAL!!


YO TE QUIERO DAR
ALGO DE CORAZÓN
IREMOS A FESTEJAR
EL ASCENSO A PRIMERA DIVISIÓN


Bakit asko flipatzia dala, baina saiatu in ber gea. Urte bakarra bigarren mailan, hurrengon lehenengo mailan. (Menos mal que MAlonso se ha ido sólo cedido y volverá, sino de aquí a dos años otra vez en segunda)

Ale, ondosegi ta GORA ERREALA!!

miércoles, 15 de agosto de 2007

El Gran Guijarro (II)

Pensando en el tema del curso, la gestión del tiempo, uno de los dirigentes se arriesgó a responder: "Ha querido usted demostranarnos que el tiempo es comprimible y que incluso cuando nuestra agenta está sobrecargada siempre es posible añadir algunas citas más.

El maestro sonrió.

"La gran verdad que nos enseña esta experiencia es que si yo no hubiera puesto los guijarros grandes primero, no hubiera podido hacerlos entrar todos luego"

Un profundo silencio acogió sus palabras. Todos tomaban conciencia de la evidencia de aquelaas frases, sin comprender sin embargo su sentido.

"¿Cuáles son los grandes guijarros de su vida?", prosiguió el maestro. "¿Cuáles son sus prioridades absolutas?. En una palabra, lo esencial de su existencia. ¿Su familia?, ¿Su salud?, ¿Sus amigos?, ¿Realizar sus sueños?, ¿Cultivarse?, ¿Defender una causa?, ¿Tener tiempo?, ¿Ser feliz?. La lección que debemos sacar de este experimento es que debemos siempre dar primacía a lo ESENCIAL, de los contrario nos arriesgamos a que nuestra existencia se nos escape. Si se da prioridad a las menudencias (la grava, la arena), nuestra vida no irá hacia lo ESENCIAL."

La concurrencia escuchaba en silencio estas frases llenas de sabiduría.

Entonces añadió el profesor: "Hagánse cada día la pregunta: ¿cuáles son los guijarros grandes de mi vida? Y colóquenlos prioritariamente en su bote."

Tras estas últimas palabras, el viejo profesor saludó al auditorio y, lentamente, abandonó la sala. Conmovida hasta las lágrimas por esta lección de sabiduría, la concurrencia aplaudió.


Lixto, ta zuentzako zer da lo ESENCIAL?

Ondosegi

lunes, 13 de agosto de 2007

El Gran Guijarro

Durante un seminario en los Estados Unidos, en la célebre universidad de Harvard, se solicitó a un viejo profesor de filosofía que diera una conferencia ante los más altos dirigentes del planeta.

Su tema era el tiempo.

Aquellos hombres y mujeres responsables del destino del mundo estaban muy ocupados y el profesor sólo disponía de una hora para exponer su enseñanza. Se presentó ante la ilustre concurrencia y saludó con una sonrisa. Examinó lentamente los rostros, uno a uno, luego tomó la palabra con una voz dulce que conrastaba con la agitada actitud de su auditorio. Sus gestos pausados y lentos eran otras tantas inclinaciones a la serenidad.

Se agachó y tomó, bajo la mesa tras la que estaba, un gras bote de cristal transparente que colocó con precaución, ante él. Luego sacó, tambien de debajo de la mesa, una docena de guijarros grandes como naranjas, y los depositó uno a uno en el recipiente. Cuando éste estuvo lleno y fue ya imposible añadir un sólo guijarro, levantó despacio los ojos hacia la concurrencia y preguntó: "¿Está el bote lleno?" Todos respondieron:

"Sí"

Cuidó el efecto y prosiguió: "¿De verdad?"

Se inclinó de nuevo y tomó de debajo de la mesa una bolsa de grava que vertió sobre los guijarros. Agitó un poco un poco el recipiente, y la grava se infiltró entre los guijarros...hasta el fondo.

El profesor miró a su auditorio y preguntó: "¿Está lleno el bote, ahora?"
La concurrencia, perpleja, vacilaba cuando alguien soltó: "¡Probablemente no!"

-Bien."- opinó el sabio.

Con infinitas precauciones, aún, sacó de debajo de la mesa un cubo de arena cuyo contenido vació sobre las piedras.

La arena se introdujo entre los guijarros y la grava.

De nuevo, preguntó: "¿Está lleno el bote?"
-No- asestaron los espectadores.

Y como todos esperaban, tomó una jarra llena de agua y la vertió hasta llenar porcompleto el bote inicial.

Esta vez, dijo, "Creo que el bote está lleno"
Y todos asintieron.

"¿Qué gran verdad nos enseña esta experiencia?"



Ale, erantzuna ea nork asmatzen dun!!
Pare bat egunetan jarriko det.

Ondosegi

Markel

jueves, 9 de agosto de 2007

Abriendo Caminos

Iepa:

Zmz gea? Zemuz dijua udara? Ya laister bukatuko da, e! Aste nagusia, pare bat egun... ta ti-ta. Konturatzeako Cuban gea ta piskat geiokin berriro klasen.

Bueno, egun hauetan kanta bat entzuten eon naiz ta dexente gustatze zaitena. Diego Torres eta Juan Luis Guerrak kantatzen dute. Uzten dizuet bideoa kanta entzuteko ta letra baita.

PD: A! Hemen behe-behera juten bazeate, kontadore bat ikusiko dezute. Egunian emateunez media 17 bisita izaten omen ditu blog onek eta komentarioen media-->HAIN JUSTU, ZERO!! Benga, eztala ezer ez kontatzen, behintzat esateko gustau zaizuen edo ez. Ez bazaizue gustatzen esan baita, beldurrik gabe.

Ale, ondosegi ta animo lanen ai zeatenai!!



Voy abriendo caminos para dejarte
Las cosas buenas que aprendo mientras camino mis calles
Me llevaré
Las buenas luces que tiene la gente
Que me iluminan la vida y me regalan mi suerte
[Como un río que camina hacia el mar]
Quiero ver la risa del sol por las mañanas
Que venga siempre a golpearnos la ventana
Yo quiero un sol, yo quiero un sol que me acompañe
Hablando siempre de frente, tirando todo lo malo
Voy abriendo caminos para encontrarte
En este mundo perdido tambien hay buenos amigos
Y me llevaré
Las buenas luces que tiene la gente
Y cuando me sienta solo me cuidarán para siempre
[Como un río que camina hacia el mar]
Quiero ver la risa del sol por las mañanas
Que venga siempre a golpearnos la ventana
Yo quiero un sol, yo quiero un sol que siempre me acompañe
Hablando siempre de frente, tirando todo lo malo
[Como un río que camina hacia el mar]
Saca el dolor afuera, y no te quedes a esperar
[Como un río que camina hacia el mar]
Ríe, llora
Que aún queda mucho por andar.
Y anunque en el mundo hay personas tan grises
Hay otras que no paran de brillar.
En esta vida que se me termina
No quiero ya dejarte de cantar
[Como un río que camina hacia el mar]
Saca el dolor afuera
Y no te quedes a esperar
[Como un río que camina hacia el mar]
Ríe, llora
Que aun queda mucho por andar
[Como un río que camina hacia el mar]
Ojala que llueva cafe en el campo
[Como un río que camina hacia el mar]
Saber que se puede, querer que se pueda, sacarlo todo pa' fuera.
[Como un río que camina hacia el mar]
Cuando tu cantas conmigo Juan Luis, ay me sube la bilirrubina a mi
[Como un río que camina hacia el mar]
Pero deja Diego que tus sueños sean olas que vienen y van
[Como un río que camina hacia el mar]
Quisiera ser un pez y no perderme en este mar
[Como un río que camina hacia el mar]
Y a pesar de los errores trataré de estar mejor

miércoles, 1 de agosto de 2007

Alonso vs. Hamilton

Hainbeste esaldi eta histori pentsakorren artean, zerbait dibertigarria ere jarri beharko da, ezta?

Hortxe uzten dizuet bideotxo bat. Bere grazia du. Ondosegi!!



(Ane, gogoratzen naiz esan zeniala etxen ezin dituzula bideo hauek ikusi. Sentitzet baina eske oso ona da, ea beste nunbaiten ikustia dezun)


Markel Osa

domingo, 29 de julio de 2007

Historia...

Jean-Clauude y Cédric son convocados a una entrevista de trabajo. Algún tiempo después, una carta dirigida a sus domicilios respectivos les informa de que no han sido aceptados.

Decepcionado, Jean-Claude se deja abatir y maldice su mala suerte. Su humor se vuelve execrable. Su reacción excesiva produce una discusión con su mujer. Se encierra en su rencor. Evidentemente, las cartas de ofrecimiento que escribe a continuación se resienten de ello, y su búsqueda de empleo va alargándose.

Cédric también se ha sentido decepcionado al no haber obtenido el puesto. Tras un momento de desaliento intenta comprender las razones. Pasa revista a su entrevista, identifica sus puntos débiles, piensa en el modo de poder mejorarlos... En resumen, toda su energía se centra en las lecciones que puede obtener del fracaso. Poco a poco, recupera confianza y escribe unas cartas más tónicas y dinámicas.

¿Es necesario aclarar quién de los dos encuentra primero el empleo?

Encontrar el aspecto positivo de un fracaso es cosa nuestra.

(141ª mañana)

sábado, 28 de julio de 2007

Pequeña Filosofía Matinal

Iepa:

Nere anaiak liburu bat erosi zun nere aman dendan: Pequeña Filosofía Matinal du izena. 365 pentsamendu positibo dakartza. Bat urteko egun bakoitzeko. Hemen batzuk jarriko dizkizuet buruai bueltatxo batzuk emateko eta konturatzeko dagagunakin earki bizi geala.


La felicidad consiste en apreciar, prolongar y saber renovar los gozos de la existencia (2ª mañana)



Ale, ondosegi

domingo, 15 de julio de 2007

Udara!



Iepa!!

Zemuz dijua bizitza? Oso gogorra ezta? Hondartza, lagunekin denbora pasa, farra, festak.... Bueno, supongo zutako asko, ni bezela lanen izango zeatela baita ere, ezta? Kutxan, CAN-en, udaletxen baten...

Ba irudian ikusi daiteke, nere udara denaren eta izango denaren laburpentxo bat: kutxan lanian, lagunak, eguzkia hartu eta noski gaua eta festak, udara konpleto bat!

Egia esan, ez dakat kontatzeko asko, blog hau egin nuenean aspertuta nebilen ta udaran aspertzeko denboraik eztaonez...ba idazteko gutxi baita ere. Udaran bizi, bizi ta bizi in ber gea; aldan guztia exprimitu ze geo berriro klasek etorriko dia, kalkuko, inglesa, ESME, etab, etab.

Ba olaxe, ikustezuen bezela...bizitza horrelakua da!! (Udaran behintzat)

Ondopasa, disfrutatu asko ta gogoratu: operación Cuba...

Ondosegi!!!

Markel

PD: Aupa Zautza estropadetan!!!

miércoles, 27 de junio de 2007

Zuen txanda

Kaixo!

Aspaldi idatzi gabe ta ya nahiko aspertuta nabil, asike berriro idatzi berko? Inoiz ez dezute ia ezer ez jartzen komentariotan, beraz, oain zuen txanda iritsi da. Zer moduz zuen bizitzak? Oporrak? Praktikak? Azterketak?

Ni ta klaseko asko, agian zuek tarten, kutxan hasi gea formazioko kurtso batekin. Bi aste iraungo du ta geo bakoitza bere sukursaleta. Hainbeste zenbaki gora ta behera...puf! Bueno, ta baita hasi gea batzuk pentsatzen ya hurrengo urten ESMEn ze ingo dan. Subentzioarekin gabiltza buru-belarri. Aurten ateako deu ta ikusikozue ze urte!! Ta olaxe, deitu diate unibertsitatetik hurrengo urten berriro monitore izateko asike pozik alde hortatik. Bi berri izango ditugu, doble titulaziokok baina ez det ezta bat ezagutzen. Ikusiko degu...

Bueno, ba olaxe. Oain zuen txanda, kontau zuen bizitza, bale?

Ale, ondosegi ta ondopasa udara!!

Markel

PD: ea Oihanek pasatzen dizkidan osteguneko argazkik ta horrela jartzen ditudan hemendik.

jueves, 14 de junio de 2007

Iepa:

Arrebak erakutsi diten bideo bat jartzen dizuet. Baten kotxia sakratua da ta ematen du ezin dula inorrek ikutu.



Ondosegi ta asko ikasi!

miércoles, 6 de junio de 2007

Motibazioa

Oaintxe bertan deustoko liburutegin nao. Ikasten eon berko nuke, baina enao motibazioz betia. Inglesian izan naiz ta larunbat hontan izango det First-eko azterketa orala. Gaur nahiko pozik nentorren unibertsitatea, ikasteko gogo gutxikin baina behintzat pozik nentorren. Oain berriz, kaka piloa bezala nago. Nigatik etxera joango nintzateke oaintxe bertan.

Gaur pentsatzen eon naiz, azkenaldin asko, ez detela nire benetako izanaren irudia transmititzen kanpora. Ni naizen bezalakoa, nik bakarrik ikus dezakedala. Gaur konformista naizela entzun det, ta etzait bate gustau. Ez norbait horrek esan ditelako baizik eta beak esan badit esan nahi du, irudi hori transmititzen ari naiz. Beraz etzait gustau, nik irudi ori transmititzen dudalako. 9ak ateratzean errekuperaziora aurzketen ninten pertsona bera naiz, ESMEn bi urtetan jarraian haustenkundeetara aurkeztu naizen pertsona, beti gehiago nahi duen pertsona. Ezin dezaket onartu, konformistaren irudi bat eskeintzen egotea, zeren eta ni enaiz horrelakoa. Eta hau bezala beste gauza asko. Beti izan naiz pertsona positibo eta alaia, baina azkenaldian beti pentsakor nabil eta enaiz gustura situazio horrekin. Piskat pesimismoan sartuta nabil, ta etzait gustatzen.

Beno, ikasten jarraitzera nijoa. Laister etxera joan berko naiz eta.

Ondosegi ta asko ikasi!


(esto son la clase de chorradas que me vienen a la cabeza y que a la semana me parecen increibles chuminadas)

lunes, 21 de mayo de 2007

And I think to myself

Iepe, azterketak ia gainen ditugula ta, zertxobait animatu berko gea, lenuo depresion eroi baino lenuo, ezta? Hementxe jartzen dizuet bideo bat Israel kamakawiwoole. Tipo hawaiano bat edo da, pacifikokua. Kantak "Somewhere over the rainbow" du izena ta Louis Armstrong-en "What a wonderful world" kantatik letra zati batzuk ditu. Nei asko gustatzen zait ta uste det bideoko irudik ere eztiala gaizki. Hortxe usten dizuet. ANIMOO!!


sábado, 19 de mayo de 2007

Neg's Urban Sport

Kaixo, egun bat gehiago bizitzan eta bat gutxiago azterketak iristeko. Gaur eskolarteko atletismo txapelketaren finaletan izan naiz organizazio barruan eta speaker moduan izan naiz mikrofono ta guzti hitz egiten. Urteroko bazkaria egin degu eta 4tan ya etxen. Ta ze in det? Ezer ez, plan C besteik ez.

Beno, horretaz aparte oraindik jartzeke nun bideo batzuk jarri nahi dizkizuet. Ikusi ezazue bideoa, tipo hau oso ona da.



Beno, ba oixe. Hementxen usten dizkizutet beste link batzuk tipo onen bideoak ikusteko.

Arre burrikito!

Denok lurrea!

Knock and don't run!

Ospa!

Hanburgesak!


Ospa 2!

Beno, ba hortxe dituzue dexente. Gehiago nahi ezkeo sartu youtube.com-en eta tekleatu "neg's urban sport". Hortxe izango dituzue.

Ondosegi ta asko ikasi!!

Markel

miércoles, 16 de mayo de 2007

Esfortzua!

Beno, hortxe dijua eguneko bideoa. Nere amak ikusi zun lehenengo aldiz eta oso ona da. Zerbait lortu nahi dunak esforzatu in ber du hortako.



Beno, ba hortxe bideoa. Ona, e!

Ondosegi!

lunes, 14 de mayo de 2007

Malos días

Tal así como que tenemos buenos días, los tenemos malos. Y mira que yo soy de tenerlos buenos casi siempre pero... la paciencia hasta cierto punto. Hoy he estado que no me motivada nada, que me libro de clase y me voy a calculo: no pasa nada, tengo que hacer inglés. Que luego salgo de inglés: no pasa nada, calculo y más ingles. Que acabo inglés: no pasa nada, ahí tenemos la maldita conciencia diciendo que haga aunque sea media hoja de ekono (que es exactamente lo que he hecho).

Y como no, nada mejor que la lluvia para motivarnos ya a tope.

Ale, ondosegi.

PD: estoy mirando cosas para meter al blog, por ahora voy innovando con lo de las fotos. Algo es algo, ¿no?

jueves, 10 de mayo de 2007

REAL!

Ei, oaintxe ikusi det bideo bat youtuben. Sorok, moron lagun batek egina. 5 minutu irauten du baina pena merezi du, nik uste baietz behintzat. Ortxe usteizuet, ondosegi!

domingo, 6 de mayo de 2007

Recuerdos y nostalgia (2º parte)

¿Os acordáis de aquella "chapa" que escribí sobre los recuerdos y la nostalgia? Aquello lo escribí cuando volví de Alemania, estaba muy apenado. Y ahora que seguramente haya terminado mi etapa en el departamento de relaciones externas me ha entrado otra vez un poco de "morriña".

Han sido dos años en los que hemos trabajado duro en el departamento para sacar siempre adelante una de las labores más complejas que hayamos hecho en nuestras vidas. Y sobre todo este año, con tanta responsabilidad sobre mi espalda. Aún así, cuantas reuniones, eternas algunas de ellas, cuantas juntas, cuantas cenas, comidas y llamadas hemos compartido. Cuantas risas, presiones, trabajos y grandes momentos hemos vivido. Ahora que dejo el departamento me doy cuenta de que os quiero realmente a todos los que habéis trabajado conmigo. Siempre me habéis ayudado, apoyado, aconsejado, animado... Sin vosotros todo sería diferente, sin vosotros no estaría escribiendo estas lineas.

Del mismo modo echaré de menos a mis compañeros de Junta. Cuantas veces hemos abierto el armario, cuantas facturas me has pagado Juan, cuantas charlas sobre linux Txema, cuantas risas entre todos, cuanto apoyo por parte de Lara, que siempre me ha ayudado. También os quiero a vosotros. Algunos seguiremos el año que viene, ya veremos; otros se van. Intentaremos que vuestro nombre sea recordado en ESME durante al menos uno o dos años.

Cuando entré en ESME no me imaginé que encontraría tanta gente ni que te todo fuese a ser así. Me imaginaba algo más serio, más de trabajo. Pero lo que he encontrado ha sido un grupo humano increíble, un equipo de personas que merecen la pena y gracias a ellos tanto yo como todos hemos aprendido a relacionarnos en el mundo laboral, a tener un jefe, a ser jefe, a tener responsabilidades, a cumplir con nuestra obligaciones, a saber comportarnos mejor en actos formales, en definitiva nos hemos formado tanto laboral como personalmente.

!MUCHAS GRACIAS A TODOS!
!Echaré de menos pasar el rato y trabajar con vosotros!

PD: Ahí os dejo las primeras fotos de la Gala que he conseguido.
ESME - Gala XVI Concurso

sábado, 5 de mayo de 2007

XVI Concurso a la Mejor Idea Empresarial

Ei, ei, ei! Ya pasa da gala eta DENA ONDO ATERA DA!! Bai bai, sinestezina dirudien arren egia da. Eztakizue ze pozik eta lasai naon oaintxe bertan. Noticias de Gipuzkoan atea gea (por dios, alkandora gaizki jarria det) eta ea beste nunbaiten aurkitzen gean.

Hemendik eskerrak eman nahi dizkiet nere departamentuko guztiei, onenak baitira. Beti lagundu didate kexarik gabe eta beraiek gabe etzen hau guztia gertatuko. Bene benetan, milesker.

Beno eta oixe, argazkiren bat pasatzen diatenen jarriko det.

Ondosegi!

jueves, 3 de mayo de 2007

Photoshop y maquillaje

Ei, ei, ei. Que ccccebau: Ikusi bideo hau. Hitzak soberan dira.


Eiiiii, que cebau. Si tipa normal normala da ta ikusten dezue geo nola agerten dan kaleko kartelian. Horrela, zuk edo nik izan dezakegu modelo.

miércoles, 2 de mayo de 2007

Zergatik saltzen du Coca-Colak gehiago?

Aupa:

Gaur klasen, pepsico kasua ikusi degu. "Denok" irakurria, eta batzuk landua. Aurkezpen gehienetan bideo bat ikusi ahal izan degu. Oso bideo ona, e! Bertan pepsi eta coca-colaren arteko lehiakortasun sutsua ikus dezakegu. Beno, bideoa ikusi ta geo jarraituko det komentatzen:



Or ikusi ahal izan dugun bezela, umeak pepsi nahiago izan arren, bi coca-cola erosi ditu eta pepsi bakarra. Ordun, modu baten edo besten coca-colak beti gehio saltzen du. Jeje. Hautaz Xabi Elorza konturatu da; beti bezela ezkutuan bere inteligentzia demostratzen...

Jeje, ale ba. Ondosegi

lunes, 30 de abril de 2007

Afición 1 - Equipo 0

Que ambiente, que ambientazo!! Canticos eternos, ni un momento de silencio. Gritar y cantar por las calles de Getafe era la tónica habitual del día.
Llegamos al campo y más de los mismo. Animando a muerte, a ganar como sea y como ya dijo Mourinho: "la afición puede marcar un gol" Unos de la Universidad Juan Carlos I que estudian periodismo nos hicieron una entrevista al moe y a mi y al parecer saldrá en noseke tele local...jeje.
Total que empieza el partido y llegó la chusta. Pss. Behintzat jokalarik bukaeran ondo portau zian; 4 jokalarik kamiseta bota ziguten...
Ta oi, gaur DVn portadan, Leta agertzen da erdi erdin, eskina baten moron aurpegia eta piskat goro nere eskua, erlojuakin...jeje.
Bueno, ba oixe. Argazkik pasatzen diazkiatenen batenbat jarriko det.

Ondosegii

Markel

sábado, 28 de abril de 2007

Getafeee


Iepa guztioi:

Aspaldi dagoeneko idatzi gabe, ea berriro ohitura hartzen deten hemen idazteko...
Biarkoa egun handia izan daiteke. Errealak irabazten badu...puffff!!! Oi bai, galtzen badu ya gauzak okerro jarriko dia. Bizitza or jungo zaigu...IRABAZI BEHARRA DAGO!! Ahal degun guztia animatuko degu, Letakin izan naiz hitz egiten ta esan dit igual 2.000 pertsona guazela. Asike ondo. Guk kunplituko degu, ea jokalarik ere beraien lana ondo iten duten!
Goizeko 6tan hartzen degu Busa ta nola hareaino juteko moduik eztaon... ba Letan etxen ingo det lo. Ya donostiko etxe gehinetan eonda nao lotan...jeje.

Beno, aparte hortaz. Ostegunen "fiesta dulde" izan genun. Oso ondo eon zan, enintzen plataformara igo (txema sin ti no es lo mismo...), diru zerbait atea genun ta ale. Poz pozik. Lautan jun ginen miguel ta ni bizikletan bere etxea eta pufff: esto de las cuestas es un poco jodido, e! Jeje. Baina geo bere etxen de lujo, lo gustoa, gosaldu baita. Bere aitak prestatu zin amaiketakoa...que lujos! Gehiagotan pasa berko naiz.Jeje. Ta oi, hurrengo goizen 9tan ya klasen. Geo kalkulo, geo junta ESMEn... Total ain nekatua neon trenen lo hartu nula. Eskerrak parada bakarra pasa nula ta Zarautzen jeitsi nintzela.Uf.

Beno ba oixe, hementxe usten dizuet kantatxo baten link-a anbienten sartzeko.
Bideoa
GORA ERREALA!!

Markel

viernes, 13 de abril de 2007

Aste Santuko oporrak

Hainbeste itxaro genituen oporrak iritsi dira. Eta badoaztela dirudi. Eztakit zuek, Baina nei etzaizkit oso produktibok atea. Lagunekin izan naiz, atea naiz, korrika in det, zinen izan naiz... baina zenbat denbora pasa deten etxen sartuta ezer ez iten! Berez marketin in berrian, azkenen gauza bat dala bestia dala...etxetik atea gabe ta ezerrian bertan.

Behintzat mezetan ta guzti izan nintzen. Festa hauek katolizismoan oinarrituta omen dauela esaten dute... rumores. Ni caso. Ikasle batek asmatu zitun behin asko aspertzen ai zalako. Txikarra in zun pare bat astetan ta jendiak jarraitu iten zion ta azkenen urte asko pasa ondoren ofizialak in zian ta eskusa jartzeko erlijio oinarriak ezarri zituzten... Ezta? Gabonak ere antzeko asmatu zian.

Ta olaxe, gauza gutxi kontatzeko ikusten dezuten bezela. Marketin itea nijua, ea aprobetxatzen deten azkenengo momentu hauek eta helburuak betetzen ditudan.

A! ta baita friends seriea, inoiz izan den onena, deskargatzen asi naiz. Hasiera hasieratik...

Ale ba, ondosegi, lan asko in ta aprobetxatu oporretako azken asteburu hau.

Disfrutau SAN TELMUAK!!!

domingo, 8 de abril de 2007

GRAN DÍA DEL DEPORTE

Dagoeneko egun batzuk pasa diren arren, asteazkeneko egunari buruz hitz egingo dizuet:

Urtero bezela, bertantxe ginen partidu guztik irabazteko asmotan... Hasiera ona, baina futbolean laurden finaletan kalera. Lehen urtea izango balitz esango genuke oso ondo amaitu genuela, baina bi aurrekotan semifinaletara iritsi ondoren...sabe a poco y tal. Saskibaloian partidu errazak izan genituen eta laurdenetan erdi zail bat aurkeztu bezaien laister...kalea! Eskubaloian berriz, semi-finala irabazi ta finalian modu arrigarrian 9-7 galdu. Batzuok ez genuen jokatu baina bueno... Herri kiroletan zerbait ere egin zen baina non onenak izan ginen Volley-ballen izan zen. TXAPELDUNAK aizue! Gu e! Ikusgarria. 6 Ekipo apuntatuak (uste det) eta gu garaile... Gozamen handia.

Hau dena eta gero gaben, afaria eta FARRA!! Etzan gaizki izan, baina...sorteuan etzitzaiten ezer ez tokau... Mmmm. Gainea kotxen etorri nintzen eta ezer ez edan gabe izan nintzen.

Ta olaxe, urte bat geio ta berriro ere gozamen handia Dia del Deporten. Hurrengo urtea azkenengoa izango degu. Ya futbolen irabaztia tokatuko zaigu ba, ezta?

viernes, 30 de marzo de 2007

12 mil clicks para llegar a Cuba

Y quien no lo sabe todavía. Contraportada del DiarioVasco, ya mencionado en este blog. GANAMOS LOS 600 EURAZOS. Y precisamente ayer vinieron los del DV a entregar a Basti el supercheque con el dinero. Nos sacaron unas fotos y unas cuantas preguntas. Y como no: otro vídeo de Miguel y mío. A ver si lo ponen ya en Internet. Aunque suene muy a flipau y todo lo que quieras, la gente nos reconoce por ahí. Hoy mismo en el centro de calculo estábamos los dos y nos sentíamos observados. Yasta, ya podeis decir que somos unos flipaus y tal... Jeje.

Bueno, pues eso. A parte de todo eso, hoy FARRON en Bata. Pre-fiesta en el Moly Malone con ponche y fiesta con consumición en el Bataplan. Si vais con pareja ¡¡chupito gratis!! También elegiremos al Rey y la Reina de la Fiesta. Vamos, lo que viene a ser una fiesta...puffff.

La pena que yo estoy con la garganta un poco mal y me iré pronto para casita. Además mañana por la mañana partido con los txikis...Azkena!!!

Ba oixe, oso ondo pasa (Bataplanea danok) eta ondosegi.

Besarkada bat

Aioo

Markel

lunes, 26 de marzo de 2007

600 EURAZOS

Iepa:

Gai bakarra dao hitzeiteko: klasiak irabazitako 600 euroak. Ordu asko pasa ditugu danok botatzen eta azkenen guk irabazi degula % 42arekin. Bigarrena HUCO, %22arekin... vamos: paliza! Jeje

Gaur Miguelek galdetu dit: ¿Cómo es que nadie me ha felicitado todavía? jeje. danak parre ingoziguten bideoagatik baina besteena... Egia esan oso arro gaude bideo horrengatik. Ez genun horri esker irabaziko, hori argi dago. Baina le hace sentirse a uno mejor. Jeje. Nik badaezpada bideoa eta web-orrialdea ordenadorean gordeta det egunen baten berriro ikusteko.

Ta olaxe, 600 euro irabazi ditugu. Bakointzantzat gutxi-gora-behera 6 euro. Eztao gaizki... Azkenen Cubara guaz. Nik nahio nun Mexico baina... esto de la democracia...

Beno ba oixe. gaur histori gutxi. Ondosegi

jueves, 22 de marzo de 2007

Un clásico

¿Porqué el amor es ciego?

Dicen que todos los sentimientos se reunieron al principio de los tiempos y que cuando el ABURRIMIENTO había bostezado por tercera vez, la LOCURA, como siempre tan loca, les propuso: - ¿Jugamos al escondite? La INTRIGA levantó la ceja intrigada y la CURIOSIDAD, sin poder contenerse, preguntó: "¿Al escondite? y ¿cómo es eso?" - Es un juego -explicó la LOCURA- en que yo me tapo la cara y comienzo a contar desde uno hasta un millón mientras ustedes se esconden y cuando yo haya terminado de contar, el primero de ustedes al que encuentre, ocupará mi lugar para continuar el juego. El ENTUSIASMO bailó secundado por la EUFORIA. La ALEGRÍA dió tantos saltos que terminó por convencer a la DUDA, e incluso a la APATÍA, a la que nunca le interesaba nada. Pero no todos quisieron participar. La VERDAD prefirió no esconderse (¿para qué?), si al final siempre la hallaban, y la SOBERBIA opinó que era un juego muy tonto (en el fondo lo que le molestaba era que la idea no hubiese sido suya), y la COBARDÍA prefirió no arriesgarse... - Uno, dos, tres... -comenzó a contar la LOCURA. La primera en esconderse fue la PEREZA que, como siempre, se dejó caer tras la primera piedra del camino. La FE subió al cielo, y la ENVIDIA se escondió tras la sombra del TRIUNFO, que con su propio esfuerzo había logrado subir a la copa del árbol mas alto. La GENEROSIDAD casi no alcanzaba a esconderse; cada sitio que hallaba le parecía maravilloso para alguno de sus amigos: que si un lago cristalino, ideal para la BELLEZA; que si el bajo de un árbol, perfecto para la TIMIDEZ; que si el vuelo de la mariposa, lo mejor para la VOLUPTUOSIDAD; que si una ráfaga de viento, magnifico para la LIBERTAD. Así que termino por ocultarse en un rayito de sol. El EGOÍSMO, en cambio, encontró un sitio muy bueno desde el principio, ventilado, cómodo... pero solo para él. La MENTIRA se escondió en el fondo de los océanos (¡mentira!, en realidad se escondió detrás del arco iris), y la PASIÓN y el DESEO en el centro de los volcanes. El OLVIDO... ¡se me olvidó donde se escondió!... pero eso no es lo importante. Cuando la LOCURA contaba 999.999, el AMOR todavía no había encontrado un sitio para esconderse, pues todo se encontraba ocupado, hasta que divisó un rosal y, enternecido, decidió esconderse entre sus flores. - ¡Un millón!- contó la LOCURA y comenzó a buscar. La primera en aparecer fue la PEREZA, sólo a tres pasos de la piedra. Después se escuchó a la FE discutiendo con Dios en el cielo sobre Teología. Y a la PASIÓN y al DESEO los sintió en el vibrar de los volcanes. En un descuido encontró a la ENVIDIA y, claro, pudo deducir donde estaba el TRIUNFO. Al EGOÍSMO no tuvo ni que buscarlo; el solito salió disparado de su escondite, que había resultado un nido de avispas. De tanto caminar sintió sed y, al acercarse al lago, descubrió a la BELLEZA. Y con la DUDA resultó más fácil todavía, pues la encontró sentada sobre una cerca sin decidir aun de que lado esconderse. Así fue encontrando a todos: el TALENTO entre la hierba fresca, la ANGUSTIA en una oscura cueva, la MENTIRA detrás del arco iris y hasta el OLVIDO, al que ya se le había olvidado que estaba jugando al escondite. Pero solo el AMOR no aparecía por ningún sitio. La LOCURA busco detrás de cada árbol, bajo cada arroyo del planeta, en la cima de las montañas y, cuando estaba por darse por vencida, diviso un rosal y las rosas... Y tomo una horquilla y comenzó a mover las ramas, cuando de pronto un doloroso grito se escuchó. Las espinas habían herido en los ojos al AMOR. La LOCURA no sabía que hacer para disculparse; lloró, rogó, imploró y hasta prometió ser su lazarillo. Desde entonces, desde que por primera vez se jugó al escondite en la tierra, el AMOR es ciego, y la LOCURA lo acompaña siempre.

miércoles, 21 de marzo de 2007

Recuerdos y nostalgia

Cuando algo se acaba, cuando ya dejamos de relacionarnos con alguien, cuando abandonamos un lugar “de por vida” sabemos que no volveremos a sentir algo que sentimos, comienza la nostalgia a hacer aparición en nuestras vidas. Y a medida que va pasando el tiempo, los recuerdos se mezclan con la nostalgia y nos hacen llorar de la forma más estúpida de las posibles.El ser humano, en este aspecto, es muy sensible; basta un simple y llano recuerdo sobre una persona o sobre el lugar donde pasamos la infancia, para echamos a llorar, como si de una muerte se tratara. Aunque en parte sucede así; una parte de nosotros está muerta, porque algo que vivimos no volverá a estar en nuestras vidas, no llegará a repetirse como ha ocurrido durante el tiempo en el que hemos sido felices por alguna razón. Lo que a mí personalmente más me tranquiliza es saber que la vida continua, y que se pueden dar más situaciones en las que podremos volver a ser felices junto a alguien o en un sitio concreto. Que el mundo está lleno de gente que merece la pena conocer y pasar un buen rato con ellos; como si es jugando a fútbol o como si es saliendo de farra. Da igual cual sea la situación, mientras en ese instante seamos felices; mientras disfrutemos de lo que hacemos y con quien lo hacemos, la vida seguirá mereciendo la pena, porque la vida es para vivirla y disfrutarla con la gente que queremos... o no.

martes, 20 de marzo de 2007

Pippotxoren historia

Iepa, behin pippokin hitz egiten ai nintzela histori hau atea zitzaiten. Piskat graziosua da. Ea ze iruitzen zaizuen:

bazen behin ipotx bat, baso sakonean bizi zena
bere izena pippo zen
oso ipots handia zenez
bere lagunek ez zuten onartzen
eta bakarrik eta triste bizi zen
behin beste ipotxa (neska) polit bat agertu zen baso sakonean
eta gure pippo(txo) ikustean lastima zela eta berarekin pasa zuen arratsalde osoa
honela, egunak joan egunak etorri gero eta gehiago ezagutzen joan ziren
eta maitemindu egin ziren
modu honetan, pippotxok zuen "exitua" ikusita, bere herrialdeko beste ipotxek onartu egin zuten pippo
hori zela eta pippo oso zoriontsu zen eta bere andregaiari eskontzeko eskatu zion
honek, noski baiezkoa esan zion eta egun batzuetara ezkondu egin ziren
ezkontza oso polita izan zen. pippotxoren unibersitateko beste ikasle asko joan ziren ezkontzara eta oso festa handia izan zen basoan eta ezkontzan zegoen bitartean, kolpe batean: pippotxo esnatu egin zen. konturatu zen etzela ipotx bat baizik eta pertsona normal bat. iratzargailua ikusi zuen eta konturatu zen, trenera joan bearra zuela korrika, bestela fiskal galduko baitzuen


JAJAJA. irakurtzen deten bakoitzen... que grande eres Pippo. siempre no reiremos contigo! (no de ti)

lunes, 19 de marzo de 2007

Iras pitxitxi

Iepe, gaur izan degu aurtengo futbol 7ko azken partida. Berriro galdu in degu baina oraingoan 4 gatik bakarrik: 6-2

Partiduko lehen minutuan jarri gea aurretik Irasen gol batekin. Dexente emozionatu naiz baina minutu batzuk beranduago jeitsi zait emozioa. 2-1 jarri dia seituan ta horrela atsedenaldira arte. Txingorraren azpian jokatu deu, zelaia zuri zeola. Momentu baten partidua geatu ber izan degu ezin zalako eon: min gehiegi.

Bigarren zatin partidua enpatatzia lortu degu berriro ere Irasen gol batekin. Baina Xabi kanpoa jun dan momentuan... 4 sartu dizkigute ta: 6-2

Oi bai, bestuarioan ematen zun guk irabazia genula partidua. Parrezka ta ola. Serranok ekarri ditu pastak ta arbitrua sobornatzen saiatu da baita ere baina halere... Jeje. Que grande el Serrano! Pena bat oaindik eztula golik sartu Futbol 7ko torneoan. Ea azkenengo urten lortzen dun!

Ta oixe izan da dena partiduari buruz. Eta hortaz aparte aipatzeko gauza gutxi.

Biar pippotxoren historia kontatuko dizuet. Behin messengerrian geundela pippo ta biok hitzeiten histori bat asmatu nun. Biar ikusiko dezute.

Ale, ondosegi!

domingo, 18 de marzo de 2007

Liga BBVA


Vila-real 1 - 1 Real Sociedad

Saviok sartu du dagoeneko bere bigarren gola baina Riesgori partidua arrarogi ez egiteko bazpaere gol bat sartu digute. Askok esan genezake: "nik partidu hau ikusita det lenotik". Ta halaxe da. Iruitze zait erreala askotan jartzen dala aurretik, danoi ilusiok eman eta geo: TXOF!

Norbaitek esan dezake Vila-realen aurka enpate bat lortzia ez daola gaizki. Ta orrela da baina arazo txiki bat degu. Berdin du noren aurka degun partidua, ez bada irabazten... zuloa! Esperantza ez deu galdu berrik baina... errealistak gea.

Imajinau bigarren mailan geala. Ponferradina eta Vecindario bezelako ekipoen aurka. Ni Barça, ni Madrid, ni Depor, ni Espanyol... Oi bai, derbia sakratua da; ta bazpare ortxe datorkigu Athletic atzetik. Beheko postuetan eta 0-3 galtzen etxen! Zeinek esango zun bi urtetan EAEn lehen mailan ekiporik gabe geratuko ginenik.

Ba olaxe, derbia "BBVA" ligan izango degu eta bigarren mailako partidurik garrantzitsuena izango da: afizionatu gehiena izango duena, ambiente gehiena bertan... Ta galdera da: erreala jeistian jokalari batzuk Athletic-ea jun ber bazuten, ze gertatuko da oain Athletic ere jeisten bada? Danak bertan geratuko dia kanpotarrak ez ezik? "se supone" ordun oso ekipo onak izango ditugula bigarren mailan. Errealian behintzat, deuna gehi Markel Bergara...ta kitto! Jeje

Bueno, eta Bruesa nola ikusten dezute? Atzo galdu eta gainera gaizki jokatzen. Valladolidek irabazi... Nik uste libratuko dala baina oaindik ikusteko dao. Behinzat ekipo bat izango degu kirolen baten lehen mailan, ezta?

Eskerrak Bilintxek irabazi dula gaur ze bestela... a ze asteburua!!

sábado, 17 de marzo de 2007

Kirola

Kaixo, hementxe naukazue, bizkarreko minarekin. Gaur kirolez beteriko eguna izan da. Goizean, txikiekin saskibaloiko partiduak izan ditut. (Bi partiduak irabazi ditut, jeje) Arratsaldean berriz, atlestimo eskolarreko jardunaldi bat genuen eta organizazioan sartuta nagoenez, ba bertan nintzen. Pike bat nuen Iñigo Bravorekin (organizazioko beste bat) eta salto de alturan izan gea lehenik. 1,70 metro saltatu ondoren eta berak 5 zentimetro gutxiago egin ondoren, luzerako saltoan ere izan gara. Bertan bigarren saltoa egin eta gero besoak altxa ditut garaipenaren ikur moduan eta orduan...KRAK!

Bizkarrian tiroi bat eman dit edo zerbait. Ta ordundik orain arte nabil molestia askorekin bizkarrean. Gainera orain afaria det organizazioarekin. Afaria eta etxea seituan!

Askoek jakingo dezute lengo 2005ean futbolen ari nintzela ukalondoko hiru hezurrak hautsi nituela. Besoa etzait zuzen jartzen eta holaxe geratuko omen da bizitza guztirako.

Ta nik esaten det: kirola sanua al da?? Sanona izango da kirola itia inorekin konpetitu gabe. Ze konpetitzen denean agian gehiegi esforzatzen gara eta olako gauzak gertatzen dira. Nik uste alere beti jarraituko detela "konpetitzen", maila bajuan baldin bada ere: día del deporte, uniko kirolak ta gauza gutxi gehio. Batzuen pertsonalitatean sartuta dao kirola egin behar degula eta norbaiten aurka izan behar duela. Bestela bere xarma galduko luke, ez? Bai, bai, Jeje.

Beno, ba oixe. Gaur histori gutxi. Ya banijua afarira. Ea bizkarrak mirari moduan obetzen duen eta honela farra txikiren bat izaten deten...Ez det uste, seitun naiz berriro etxian.

Norbait baldin badago hau irakurtzen, milesker.

Ondosegi

viernes, 16 de marzo de 2007

La muerte de Lucía


¡¡Que Cebau!!

Atzo ikusi nun kapitulu famosua. Los Serrano-tan, Lucía hil egiten den kapitulua. Kapitulu guztia normaltasunean pasatzen da, lourdes-ek bere seme(edo alaba, ni idea) izaten du. Eta bukaeran Lucía kotxe istripu batean hiltzen da. Hil eta gero eta Diego oaindik ezer ez jakin gabe daola, Lucían "mamua" edo agertzen zaio Diegori, baina honek uste du Lucía bera dela. Esaten dio non dagoen bere egunkaria(diario) eta maite duela esaten dio. 2 segundu beranduago Diegori mugikorrera deitzen diote. Lucía hilik dago. Momentu horretan ikusten da pertsona bakoitza enteratzen danian nola jartzen dan. Hau da, Diegok nola reakzionatzen dun, Lucían amak nola reakzionatzen dun, Tetek...

Nire amak beti "kaka" sartu izan digu enpatiarekin eta azkenean geatu iten zaigu. Enpatia bestearen lekuan jartzea da. Eta nik horixe egin nuen atzo. Diegoren lekuan jarri, Lucíaren amaren lekuan, Teteren lekuan... Oso gaizki pasa behar izan dute. Egia, dena fikzioa da baina sartu zaitezte beraien bizitzatan eta pentsatu onek zer suposatu dien. Negar enuen egin, olakotan ez dut inoiz egin negar, baina nire barruan ondoez moduko bat zegoen.

Alere, disfrutatu egin nuen ikustearekin. 3 aldiz jarraian ikusi nuen.Bueno, ya 4. Horrelako kapituluek pentsatzera eramaten gaituzte. Egunen batean ez gara hemen izango eta ez dakigu egun hori noiz iritsiko den. Baina iristen denean, ez genuke "presaka" ibili beharko egin edo esan ez ditugun gauza guztiak egin edo esateko. Lehenagotik esanda izan behar ditugu. Modu honetan, maite ditugun pertsonak jakingo dute maite ditugula, egin nahi ditugun gauzak eginak izango ditugu.

Lucíak kapitulu honetan esan zuen, bere azkenengo esadietakoren batean: "garrantzitsuena ez da, anibersario eta horrelakoetaz gogoratzea; baizik eta egun alai asko eduki izana, egun zoriontsu eta berezi asko eduki izana. Hori da benetan garrantzitsuena". (Goiko argazkian horixe ari zitzaion esaten)

Aurreko bi parrafoak baturik ikus genezake konklusio bat. Bizitza bizi egin behar da, gure bizitzako helburua den hori, ZORIONTASUNA lor dezagun. Beraz ez dezagun denbora gehiegi pasa blog hau irakurtzen eta egin dezagun benetan pozten gaituena eta esan dezagun besteei benetan pozten dietena. Etzaizkit ateratzen hitzak, sentitu nituen gauzak idazteko. Espero dut zuek ulertu izana: bizitza bizi egin behar da eta ez utzi zure azken egunerako, gaur esan dezakezuna.

jueves, 15 de marzo de 2007

Nire lehenengo eguna

Beno, seguruenik gehienok lehen "sarrera" hau ez dezute irakurriko. Beraz, zorionak eta batez ere MILESKER hau irakurtzen ari zaretenoi. Gaur hasten da era berri bat, nire blog-aren era dei genezakeena. Ea zenbat irauten duen.

Nire blog-aren aurkezpen txiki bat egingo dizuet: Blog honetan nire iritziak, kuriositateak, argazkiak, gertakizunak eta historiak izango dira. Esan genezake denetarik izango dela. Nire intentzioa da egunero zerbait egitea. Argazkitxo bat, pentsatu dudan zerbait edo gertatu edo bizi izan dudan zerbait zuekin konpartituko dut.

Batzuetan euskaraz, bestetan gaztelaniaz, beste batzuetan "zarautz-tarrez" eta beste batzutan nere hizkuntxa xelebrean, hau da: denen nahasketa.

Gaur 4 ordu izan naiz Mateo Riccin (kalkulon) "lanian" ta gero ya etxea etorri naiz. Hainbeste denbora bakarrik pasa ta gero etxen pentsatu det hau sortu eta aurrera eramatea. Ea ongi ateratzen den eta gutxi-gora-behera maiz bisitatua den zuengatik.

Nire aldetik, gaurkoz agurtzen naiz. Biar hasko naiz benetan gauzak idazten eta dagoeneko pentsatuak ditut hainbat gauza egun dexentatarako.

Benetan milesker hau irakurtzen ari zaretenoi eta barkatu nere euskara zuzena ez baldin bada izan.